Jan Van den Bon – Gent

 [email protected]
 Koning Leopold II laan 43, 9000 Gent
 0032 9 221 90 85
 www.janvandenbon.be

Zondag en maandag gesloten

Chef: Jan Van den Bon

Gent is tegenwoordig culinair hot: rock ’n roll concepten, bistronomie toppers en hedendaagse gastronomie. Gent serves it all. In de lijst van Michelin staat echter ook restaurant Jan Van den Bon al jaren te pronken. Dit in combinatie met de tuin en kruidentuin die deel uitmaken van het concept trok onze aandacht voor een classic dinner!

Chef Jan Van den Bon staat al meer dan 25 jaar aan de culinaire top. Het restaurant is rustig gelegen aan het Gentse Citadelpark op een boogscheut van de stadskern. Samen met Marie-Paule, van origine afkomstig uit Dijon, namen ze hun intrek in 1986 in dit statige herenhuis. Pronkstuk van de zaak is overduidelijk de ruime stadstuin waarop de gasten vanuit de zaal een riant zicht hebben.Jan Van den Bon

Het interieur typeert de authentieke charme van het pand maar is met zijn blauwe en oranje kleuren wel outdated. De oude Franse stijl wordt verdergezet met de zware gordijnen, klassieke stoelen en tafellinnen. Aan de muren hangen enkele decoratieve kunstwerken van José Chapellier, de Luikse kunstenaar en leerling van Slabbinck.Jan Van den Bon

Jan Van den Bon kon dit jaar zijn ster bij Michelin behouden en kreeg de volgende analyse: ‘Jan Van den Bon gaat voor een vrij Barokke keuken met Frans geïnspireerde gerechten die opvallen door de hoeveelheid producten, hun kleur en presentatie’. Ik krijg er zowaar honger van maar het valt mij wel op dat de tekst in de Michelin gids van 2015 exact dezelfde is als die in 2014. Niet bezocht? Niet herschreven? Toch slordig als je weet dat er maar 137 sterrenrestaurants in ons land zijn. Dat moet toch haalbaar zijn om jaarlijks te bezoeken en/of te herschrijven mijn gedacht.

Soit, bij aankomst is de hartelijkheid van de gastvrouw en het interieur weinig inspirerend maar de verzorgde stadstuin straalt een oase van rust uit die mooi contrasteert met het kleurenfestival dat we binnen zien. De à la carte gerechten bieden het beste van het seizoen maar zijn wel zeer prijzig. Voorgerechten rond de 40€, hoofdgerechten tussen 38 en 44€ en desserts aan 18€. Gelukkig is er ook een keuze uit enkele menu’s. De zakenlunch wordt u dagelijks voorgesteld aan 45€, het seizoensmenu komt in 4-gangen voor 68€ en het degustatiemenu beloofd genieten in 6-gangen aan 98€. Ons oog valt op het seizoensmenu met ‘Le Veau Charolais’ als hoofdgerecht. Er worden geen aangepaste wijnen bij de menu’s voorgesteld maar er is keuze uit twee witte en twee rode wijnen per glas aan 10€.

Bij de amuses moet ik een eerste keer slikken. Niet zo zeer door de smaak maar door het feit dat in deze sterrenzaak alle hapjes samen op één bord ingezet worden. Koud en warm door elkaar met enkele kleurschakeringen. De asperge mousse met rode biet is lekker en het maatje met venkel mousse correct. De bouchot mosseltjes krijgen gezelschap van te fletse broccoli en curry. Ook de kalfsragout met fijne groenten en Fricassee van tomaat & garnaal kunnen ons nog niet overtuigen.Jan Van den Bon

De chef volgt met als eerste voorgerecht een kleurrijk geheel. Vier Rivierkreeftjes komen met piment d’Espelette, geitenkaas, zachte reepjes tartare van asperges en asperge, waterkers, anijs, pompoenpitolie en een bouillabaise saus. De rivierkreeftjes op zich zijn lekker en correct, het gerecht brengt echter carnaval op het bord. Er zit te weinig balans en cohesie in dit bord waar extremen zoals bouillabaise-geitenkaas en waterkers overdadig gecombineerd worden.Jan Van den Bon

De Schotse zalm komt met wisselende texturen van zurkel, spinazie en mierikswortel, kruidensliertjes, knolselder, saus van zurkel en roquefort kaas. Ook hier is het hoofdproduct degelijk met een correcte bereiding. In zijn componenten is de chef weer een beetje de pedalen kwijt. Opnieuw een gelatineuse overdaad met groen en een toets van kaas in het gerecht. Niet alleen visueel voor mij minder maar ook mist het gerecht de cohesie die we bij topgastronomie mogen verwachten.Jan Van den Bon

Het Melkkalf uit Charolais wordt met paddenstoelen, een biscuit van aubergine met kaas, tomaat en wilde marjolein geserveerd. Om coherent te werken serveert men hier ook weer lichte gelatineuze toetsen en kaas in de biscuit van aubergine. Het kalfsvlees mist zijn pure smaak en zit doordrongen van een plakkerige te zoete saus. Het bord is te koud waardoor de meeste delen direct afkoelen.Jan Van den Bon

Het dessert is een brunoise van gemarineerde aardbeien met muntijs, structuren van rabarber, aardbei, mascarpone en bladerdeeg. Het doet plezier dat de chef met het dessert eindelijk eenheid heeft gevonden en smaken combineert die passen en met de juiste finesse en diepgang gebracht worden. De gemarineerde aardbeien matchen perfect met het smeuïge ijs van munt terwijl de structuren van rabarber voor de juiste zurigheid zorgen. Ik sluit af met een zucht van opluchting en positieve noot.Jan Van den Bon

Jan Van den BonBe-Gusto

 

Be-Gusto score:                            12,5/20
Be-Gusto prijs kwaliteit score: 12,5/20
 
Jan Van den Bon
Koning Leopold II laan 43, 9000 Gent
Tel 32 9 221 90 85
www.janvandenbon.be
[email protected]
Zondag en maandag gesloten
Comments
3 Responses to “Jan Van den Bon – Gent”
  1. Chris says:

    Een goede recensie, waarvan ik helaas vooral de negatieve elementen kan onderschrijven.
    Een diner met een gezelschap van acht vrienden bij dit restaurant bleek niet aan onze verwachtingen te voldoen.
    Met name de gastvrouw maakte de hele ervaring erg onaangenaam door ongepaste vragen en opmerkingen. Ze was bovendien weinig hartelijk en creëerde menig genant moment.
    De bediening was soms slordig en niet van een niveau dat men verwachten zou. Gemors op kleding en tafel. Onderbreken terwijl mensen nog geen keuze gemaakt hebben, de amuse serveren terwijl men nog een kaart voor zich heeft liggen, …
    Het eten en de wijn was redelijk tot goed, maar zeker niet van een niveau dat de zeer hoge prijzen en tentoongestelde pretenties rechtvaardigt.

    Zeker de eerste en laatste keer geweest.

  2. Gino says:

    We zaten bij het aperitief in de zeer mooie tuin en de helft van het degustatiemenu was lekker. Meer positiefs valt er niet te zeggen. Voor de rest:
    In plaats van het aanbevolen glaasje champagne hadden we meer zin in een campari-tonic. We kregen een ordinair limonadeglas met een ijsblokje en een scheutje campari erin waar een schweppes werd bij gekwakt… qua afwerking een sterrenzaak onwaardig. Ofwel was de boodschap “als ge geen champagne drinkt moet ge het hier maar mee doen, ná!” De prijs was wel een ster waard: het goedje bleek achteraf 14€ te kosten per glas.
    De hapjes kwamen vreemd genoeg allemaal tegelijk. Die lagen wellicht al een hele tijd op voorhand klaargedresseerd, de meeste ingrediënten plakten aan het bordje. Het eerste totale dieptepunt: wat een mousse van ganzelever moest voorstellen bleek een lopend papje te zijn, vreselijk!
    ’t Is niet dat we sterrenzaken frequenteren maar we hebben er toch al enkele gezien. ’t Is ook niet dat we snel opmerkingen maken over een schuimpje hier of een krokantje daar. We kiezen wel steeds het degustatiemenu met aangepaste wijnen, omdat je dan een mooi overzicht krijgt van wat zo’n restaurant te bieden heeft. . Geen aangepaste wijnen hier (onbegrijpelijk!), we kozen dan maar voor een zo goed mogelijk passende en flink overprijsde pinot gris en namen een glaasje rood (een gewone saint-emilion) bij het duifje. Correct van smaak maar als er een verkleinwoord van het verkleinwoord “glaasje” bestond zou ik het hier gebruiken: 12 euro voor misschien 8cl rode wijn… da’s anderhalve euro per slokje.
    Het menu werd voorafgegaan door een veel te nadrukkelijk naar vis ruikende scampi en een onsmakelijke mousse. Twijfelend aan de versheid maar ervan van uitgaand dat dit in een sterrenzaak wel zo zou zijn, toch opgegeten. Beter niet gedaan…
    De gerechten waren niet slecht, maar daar waar andere sterrenzaken ons steeds konden verrassen en meer dan bekoren, was dit niet echt het geval. Alleen het jonge duifje was overheerlijk. Verder vind je veel Mondriaan-achtige lijnen en vlakken (maar met veel triestiger kleuren), waarvan je je keer op keer afvraagt: hoe lang ligt dit al op dit bord? Veel van die lijntjes en rechthoekjes bolden op, hadden soms een velletje en waren niet warm.
    Het dessert op basis van abrikoos was lekker (behalve dan de rechthoek marsepein die zich zweterig vastklampte aan het bordje). In koffie hadden we geen zin meer maar we namen toch enkele zoetjes van het bordje dat de vraag “koffie?” voorafging (en bij onze “nee” net niet weer werd weggenomen). Het zag er zelfgemaakt uit, en ze smaakten ook alsof ik ze zelf had gemaakt: eetbaar, maar niets meer.
    En dan de bediening… De gastvrouw en haar dochter praten allebei veel te luid wellicht opdat elke gast goed zou weten wat elke andere gast eet en drinkt. De jongedame is vriendelijk en voorkomend, de gastvrouw probeert (denken we) joviaal over te komen maar dat heeft een ronduit irritant effect: ze houdt geen afstand, stelt gênante vragen, geeft ongepaste opmerkingen en zo slaagt ze er heel goed in de sfeer te bezoedelen.
    Uit nieuwsgierigheid nog een blik in de keuken geworpen: In die “Jan-boel” (hoe vindt u deze!) zag ik een kerel van die zoetjes met bijna volledige handpalmen omklemmen om ze dan op de bordjes te keilen die zich boven ooghoogte bevonden…
    We betaalden dan maar de rekening. 311€ (voor 2) voor een avondje sterrenrestaurant, dat geven we er graag aan, maar definitely niet hier, waar de chef is blijven hangen in de eighties (misschien lagen sommige strepen al van toen op zijn borden) en ofwel uit arrogantie ofwel uit voorzienigheid zelf gevraagd heeft niet meer opgenomen te worden in de GaultMillau; en waar de Michelin mensen dringend eens moeten komen her-evalueren (de beschrijving in de gids blijkt al een tijdje woord voor woord dezelfde te zijn…).
    Die voorzienigheid kunnen we ook de gastvrouw toedichten: toen wij bevestigend haar vraag beantwoorden of “het de eerste keer was dat we hier kwamen” was haar grappig bedoelde reactie (luid en duidelijk zodat het ganse restaurant in onze richting keek) “ah misschien ook de laatste keer”… profetische woorden!
    Nagenieten hebben we wel gedaan. Enkele uren later werd onze slaap onderbroken toen dringend toiletbezoek zich opdrong. Lag het aan de scampi of de mousse? In elk geval leek het alsof de spijzen ons wilden zeggen: “hier in dit lichaam willen we niet langer vertoeven, dus komen we er snel weer uit en dat doen we dan in onconventionele vorm, ná”.
    Lijkt deze beoordeling u net iets te hallucinant en wellicht overdreven? Wel… dan moet u misschien die andere eens lezen, waarin ik wél een beetje overdrijf.
    smakelijk!

  3. Tim Van langenhove says:

    Lekker eten, maar belachelijk dure wijn en een zeer onvriendelijke gastvrouw. Geen ster waard.